Daar lig ik, stuiterend, in mijn nieuwe bed….de adrenaline giert door mijn lijf…mijn hart klopt in mijn keel en maakt overuren…..de klok wijst op 4 uur… Ik wil slapen! echter mijn lijf wil rennen dansen of ‘what ever….’ En dat laatste kan ik ook niet want ik voel me zo ziek als een hond. Mijn hoofd zit vol en we kennen het allemaal wel, dat je niet meer weet op welke zij je moet liggen om in ieder geval adem te kunnen blijven halen door je neus…
Op zich niks mis mee om een nachtje niet te slapen… echter is dit mijn 2e nacht en er staat aardig wat op het programma de komende dagen.. De adrenaline is begrijpelijk maar dat interesseert me uiteraard nu geen bal…. IK WIL SLAPEN! Naast me wordt een heel bos omgezaagd… dat helpt dus ook niet…
Terwijl ik zo ultra wakker lig rond te kijken denk ik aan mijn werk: Reflex-Integratie…. De moro-reflex helpt me vaak om wat rustiger te worden, toch met mijn volle hoofd lijkt me dat niet fijn nu. En ineens denk ik: In het Neuro protocol en Stress Hormones protocol zitten oefeningen die ik volgens mij best op mezelf kan doen, weliswaar met 1 hand, maar het proberen waard…
Ik sla de dekens open en zachtjes begin ik bij mezelf toe te passen wat ik bij cliënten doe…. Ik voel mijn kaken ontspannen, het lijkt zowaar of ik meer lucht krijg. Mijn ademhaling wordt dieper en na wat van Stress Hormones toegepast te hebben is mijn hartslag nog maar een kwart van 5 minuten hiervoor. Ik begin te gapen…. Het komt uit mijn tenen…
Ik draai me op mijn zij om 5 uur later wakker te worden…. Of er nog verder aan het bos gezaagd is weet ik niet… Ook heb ik mijn partner niet op horen staan….. Hoewel ik mijn kaken en hoofd nog wel voel is het beduidend minder vol daarboven…. Ik draai me nog even om…. Sterkt spul die Reflex-Integratie…….