……………… , onderuitgezakt, futloos, tussen de andere kinderen in. Nee ze had geen zin om te komen. Sterker nog, haar vader was bijna zover mij te bellen dat ze niet kwam. De laatste dagen waren op school zo zwaar geweest. Zo vol van prikkels, de emmer liep over en dan ook nog na schooltijd hierheen…. ze zag t niet zitten. We starten de training. Langzaam zie ik dat haar hoofd rechterop komt, dat haar ogen weer glans krijgen. Ze doet super mee. Na de les rent ze naar buiten waar haar beide ouders op haar staan te wachten en verzucht heel luid: “Ingrid, kan ik niet elke ochtend voordat ik naar school ga niet even naar jou? Ik voel me nu alsof ik de wereld weer aankan”…..
